ਪੰਜਾਬੀ ਵੈਬ-ਸਾਈਟ ਤੇ ਆਪ ਜੀ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ।   ਵੀਰਪੰਜਾਬ ਡਾਟ ਕਾਮ  वीरपंजाब डाट काम   ویرپنجاب ڈاٹ کام   veerpunjab dot com
Spread the love

ਦੇਵਤਾ
ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤਮ

ਤੂੰ ਪੱਥਰ ਦਾ ਦੇਵਤਾ
ਠੰਢੇ ਕੱਕਰ ਭਾਵ ਤੇਰੇ ਨਾ ਅਜੇ ਤੀਕ ਗਰਮਾਣ
ਜੁਗਾਂ ਜੁਗਾਂ ਦੀ ਨੀਂਦਰ ਸੁੱਤੇ
ਅਜੇ ਤੀਕ ਵੀ ਜਜ਼ਬੇ ਤੇਰੇ ਜਾਗਣ ਵਿਚ ਨਾ ਆਣ।
ਬਾਲ ਬਾਲ ਕੇ ਹੁਸਨ ਆਪਣੇ ਲੱਖ ਸੁੰਦਰੀਆਂ ਆਣ
ਤੇਰੇ ਸਉਲੇ ਜੜ੍ਹ ਅੰਗਾਂ ਤੇ ਚੇਤਨ ਅੰਗ ਨਿਵਾਣ
ਪੀਡੇ ਪੱਥਰ ਚਰਨਾਂ ਉੱਤੇ, ਲੂਏਂ ਲੂਏਂ ਪੋਟੇ ਛੋਹ ਕੇ
ਮਾਸ ਦੀ ਗੰਧ ਵਿਚ ਮੱਤੇ ਮੱਥੇ, ਪੈਰਾਂ ਤੱਕ ਝੁਕਾਣ।
ਨਿੱਘੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗਰਮ ਹਵਾੜਾਂ
ਪੂਜਾ ਦੀ ਸਾਮਗ੍ਰੀ ਵਿਚੋਂ ਉਠਦੇ ਲੰਬੇ ਧੂਏਂ
ਤੇਰੇ ਭਾਵ ਨਾ ਅਜੇ ਭਖਾਣ।
ਵੱਲਾਂ ਵਰਗੇ ਕੱਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਉਂ ਨਿਉਂ ਲਿਫਦੇ ਜਾਣ
ਚੰਨੋਂ ਚਿੱਟੀਆਂ ਲੱਖ ਗੋਰੀਆਂ
ਕਾਲੇ ਭੌਰੇ ਨੈਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਤੇਰੇ ਸਉਲੇ ਸਉਲੇ ਬੁੱਤ ਤੇ ਰੋਮ ਰੋਮ ਲਿਪਟਾਣ
ਜਿਵੇਂ ਮਲੱਠੀ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਤੇ ਨਾਗ ਲਿਪਟਦੇ ਜਾਣ।
ਜੁਗਾਂ ਜੁਗਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਪੀ ਕੇ ਹੋਠ ਤੇਰੇ ਤਰਿਹਾਏ
ਲੱਖ ਜਵਾਨੀਆਂ ਸੁੱਕ ਗਈਆਂ
ਨੀਲੀਆਂ ਪਈਆਂ ਬਾਂਹਾਂ ਗੋਰੀਆਂ
ਸੱਖਣੇ ਹੋ ਗਏ ਜੋਬਨ ਪਿਆਲੇ
ਅਜੇ ਵੀ ਤੇਰੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਤਰਿਹਾਏ ਭਰ ਭਰ ਪੀਂਦੇ ਜਾਣ।

ਹਵਨ ਕੁੰਡ ਦੀ ਵਸਤੂ ਵਾਂਗੂੰ ਮੈਂ ਵੀ ਹਾਂ ਇਕ ਸ਼ੈ
ਧੁਖਦੀ ਧੁਖਦੀ ਬਲ ਜਾਵੇਗੀ
ਬੁਝ ਜਾਵੇਗੀ ਇਹ ਸਾਮਗ੍ਰੀ
ਤੇ ਸਾਮਗ੍ਰੀ ਦਾ ਇਕ ਭਾਗ ਤੇਰੀ ਪੁਜਾਰਨ ਮੈਂ ਵੀ….
ਪੂਜਾ ਕਰਦੀ ਪਈ ਪੁਜਾਰਨ
ਭਰੇ ਥਾਲ ਵਿੱਚ ਨਿੱਕਾ ਜਿੰਨਾ ਹਿੱਸਾ ਹੀ ਤਾਂ ਹੈ
ਹਵਨ ਕੁੰਡ ਦੀ ਵਸਤੁ ਵਾਂਗੂੰ ਮੈਂ ਵੀ ਹਾਂ ਇੱਕ ਸ਼ੈ।
ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁ ਤਲੀਆਂ ਦੀ ਛੋਹ ਤੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਉੱਤੇ ਜੰਮੀ?
ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਹੋਠਾਂ ਦੇ ਰਸ ਤੇਰੇ ਚਰਨਾਂ ਉੱਤੇ ਸੁੱਕੇ?
ਹਾਰੇ ਸੱਜਣ ਅਸੀਂ ਹਾਰੇ
ਪੱਥਰ ਦੇ ਜੂਠੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਪੂਜਣ ਭਾਵ ਕੰਵਾਰੇ…
(ਛੇ ਰੁੱਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ)

Loading spinner